Matiu Somes Island

Het echte magische begon pas toen ik de laatste toeristen van de dag gedag had gezegd

Ondanks het feit dat het slechts een 20 minuten durende veerboottocht is vanaf het centrum van Wellington, hebben veel Nieuw-Zeelanders, en zelfs Wellingtonianen, nooit het door de Department of Conservation beheerde Matiu Somes Island bezocht, dat in de wateren van de Wellington haven ligt. Bovendien ontbreekt de aanwezigheid en promotie ervan vreemd genoeg in veel toeristische literatuur en is het zeker een omissie voor een plek die zo rijk is aan geschiedenis en die fungeert als een essentieel toevluchtsoord voor enkele van de belangrijkste en beschermde diersoorten van het land. Maakt niet uit......soms zijn de beste schatten de verborgen pareltjes.

Terwijl ik het voorrecht had om te werken en wonen op het betoverende kleine Matiu Somes als vrijwilliger voor natuurbescherming, was ik meer dan een beetje onder de ban van het eiland. Echter, in mijn gedachten begon het echte magische toen ik de laatste toeristen van de dag gedag had gezegd, wetende dat het alleen ik, de ranger en de pinguïns waren die op het eiland achterbleven.

Als de zon onderging en de lichten van het centrum van Wellington - op slechts 8 km afstand - helder in beeld verschenen, suggereerde de stilte en afzondering van het eiland dat ik me ergens bevond dat veel verder verwijderd was van de drukke hoofdstad dan ik enkel kilometers verwijderd was. Overnachten op Matiu Somes is iets bijzonders en iets dat iedereen kan doen. De huidige rust van Matiu Somes verhult een lange geschiedenis en een verhaal waarin zowel tragedie als lijden zijn verweven. Het verhaal begon lang voordat Europese kolonisten arriveerden, toen het eiland twee Maori 'pa'-locaties herbergde en, in een geschiedenis die in een cirkel is teruggekeerd, werd het traditionele eigendom van het eiland in 2009 teruggegeven aan de lokale stammen.

Met een oppervlakte van net geen 25 hectare is Matiu Somes gemakkelijk te voet te verkennen en, als eiland zonder voertuigen, is dit de enige manier om rond te komen. Er zijn hier geen winkels of voorzieningen, maar als je op zoek bent naar een natuurrijke ervaring die rijkelijk bezaaid is met artefacten van sociale geschiedenis, dan kun je dat in overvloed krijgen.

De Natuurlijke Wereld

Het in stand houden van het delicate maar bloeiende ecosysteem dat op Matiu Somes bestaat, vereist zorgvuldig beheer. Schoeisel, apparatuur en tassen worden bij aankomst gecontroleerd bij de 'Whare Kiore' in een poging om het eiland vrij te houden van ongewenste flora en fauna die je mogelijk onbedoeld meebrengt.

Thuisbasis van veel vogels, reptielen en ongewervelden, hier zijn enkele van de belangrijkste op het eiland:

- De tuatara behorende tot een zo oude stamboom dat het vaak 'de levende dinosaurus' wordt genoemd.
- Skinks, gekko's en wetas
- Blauwe pinguïns zijn de kleinste pinguïns ter wereld
- Kakariki (rode kroonparkiet) zijn hier luidruchtig alledaags, maar buiten predatoren-vrije eilanden zijn deze juweelheldere vogels nu zeldzaam
- North Island robin zijn uiterst zeldzaam of uitgestorven op veel van het vasteland van het land
- Walvissen en dolfijnen worden vaak gezien vanaf het eiland. Soms vergezellen dolfijnen de veerboten. Menselijke Quarantainestation

Vanaf 1872 werd het eiland een menselijk quarantainestation voor immigranten die per schip arriveerden, waarvan velen stierven tijdens hun quarantaineperiode. Kim Lee, een Chinese immigrant begraven op Matiu Somes, vertegenwoordigt misschien wel het droevigste verhaal van allemaal. Toen hij in 1903 arriveerde, verdacht van lepra, werd hij overgebracht naar het naburige Mokopuna/Leper Island waar hij de laatste 6 maanden van zijn leven, alleen, in een grot doorbracht. De echte tragedie is dat men nu gelooft dat Kim helemaal geen lepra had.

De overblijfselen van het 'rookhuis', waar nieuwkomers werden ontluist, bevinden zich net ten zuiden van de steiger. Het herdenkingscairn, een eerbetoon aan allen die op het eiland zijn begraven, de jongste slechts 12 dagen oud, is te zien terwijl je de heuvel op loopt vanaf de steiger.

Dierenquarantainestation

Het eiland was ook de locatie van een dierenquarantainestation gedurende bijna honderd jaar tot 1995. Verschillende van de gebouwen die verband houden met deze periode staan nog steeds overeind.

Krijgsgevangenenkamp

Tijdens zowel de Eerste Wereldoorlog als de Tweede Wereldoorlog functioneerde Matiu Somes opnieuw als een verplicht interneringscentrum en dit keer voor krijgsgevangenen. De tragedie dit keer was dat veel van de geïnterneerden voor het uitbreken van de oorlog in Nieuw-Zeeland woonden. Families werden gescheiden en woningen en bedrijven werden verlaten toen alle als een bedreiging beschouwde vreemdelingen naar het eiland werden gebracht om de duur van de oorlog door te brengen. Vandaag blijven een van de barakken (die oorspronkelijk een quarantainegebouw waren) en het gevangenenziekenhuis, nu het Field Centre, over.

Oorlogsverdedigingen

In 1942 werden zware luchtafweergeschut op Matiu Somes geplaatst en in 1944 verwijderd omdat ze nooit waren afgevuurd. De geschutsopstellingen en de opslagbunkers die ermee verband houden, bevinden zich aan het zuidelijke uiteinde van het eiland, op 10 minuten loopafstand van het Bezoekerscentrum.

De Vuurtoren

Oorspronkelijk gebouwd in 1866, levert de volledig geautomatiseerde vuurtoren op Matiu Somes nog steeds een veilige doorgang voor degenen die Wellington per schip naderen. De vuurtoren die je nu ziet, gebouwd in 1900, verving het origineel. Bezoekers kunnen ook een tram zien, die benodigdheden naar de bewaker bracht, die van de baai beneden naar de vuurtoren liep. De Essentials:

1. Toegangsprijs is gratis.

2. Vervoer - East by West Ferries biedt een dienst aan die drie keer per dag tussen Queens Wharf, Wellington en Days Bay<'/a> rijdt, met een tussenstop op Matiu Somes. De reis duurt 20 minuten vanaf Queens Wharf en 10 minuten vanaf Days Bay.

3. Accommodatie - het is mogelijk om te kamperen op Matiu Somes, hoewel dit van tevoren moet worden geboekt, aangezien slechts een maximum van 12 kampeerders is toegestaan. Water, toiletten en een eenvoudige keukenfaciliteit worden verstrekt. Desgewenst zijn er twee huizen te huur.

4. Voedsel - er is nergens eten en drinken te koop op het eiland, dus zorg ervoor dat je alles meeneemt wat je nodig hebt.